Τελικά αναρωτιέσαι αν υπάρχει…στην αρχή ήταν βιβλίο, μετά ταινία, μετά έγινε δίσκος και εξαργύρωσε τις γιορτές των ημερών με τη λευκή σιωπή των σύννεφων…αφέθηκε σαν ένα μπαλόνι που αντιπαθούσε το Νεύτωνα να επιπλεύσει μέσα στα μάτια μας ωσότου βρει την άκρη τους, εκεί όπου τελειώνουν…γιατί ορίζοντας δεν είναι εκεί που φτάνει το μάτι αλλά εκεί που εγκαταλείπεται η άκρη του στην ούγια του ασυνείδητου…και η ούγια αυτή έγραφε πάντα Ρωσία…τουλάχιστον στην παροντική ανάσα που ζωγράφισε αχνά τη μοίρα του στο τζάμι…
…ήταν μια αφελής ημέρα που ένα άλογο έσπαγε τα ποδιά του προσπαθώντας να ευχαριστήσει την καλπάζουσα ευαισθησία του Ταρκόφσκι και την εξημερωμένη αταραξία του Bergamini…γιατί ακόμη και αν είχε το σθένος να σηκώσει το όραμα τους ξέμενε από οπλές για να ιχνηλατήσει τι υπήρξαν…μια καταραμένη αιώνια διασκευή, πατάς το replay μήπως και εξαφανιστούν επιτέλους οι λεκέδες από τον ήλιο αλλά αυτός επιμένει ν’ απουσιάζει πιο εκτυφλωτικά από ποτέ…

…shining on the ice of solaris…είδες στο δρόμο σου κάτι που θυμάσαι…και αναρωτιέσαι…ξαναπέρασες από εδώ; …ήσουν και πριν εσύ; αν οι εφιάλτες έχουν χρώματα μήπως η γη δεν είναι παρά ένα rem παραλήρημα του χρόνου…πέθανε το 1986 έχοντας κληροδοτήσει μόλις επτά ταινίες ανάμεσα στις οποίες και το solaris…έχοντας κληρονομήσει ένα ολόκληρο διαστημικό σταθμό αντισυμβατικής ύλης, τόνους νερό κλήθηκε να ξεπλύνει από πάνω του τις αναμνήσεις που μοριακά λυμαίνονταν την Ευρώπη το 95…όμως αν είναι πιο βαθύ αυτό που τους ένωνε τότε γιατί να κοιτάξεις ψηλά αναζητώντας τη λύση; …

…γιατί δε βλέπεις τις ρίζες εκείνες που καλλιέργησε η νοσταλγία στο φλεγόμενο άστρο που διαπερνάει κάθε αιωνιότητα τη μεσόγειο;

…Το καθεστώς τον μαρτυροποίησε αλλά εκείνος δέχτηκε τη λογοκρισία όπως ο άλλος του απένειμε την αγχωτική του θηλιά…με την απόκοσμη θλίψη του αλλοιωμένου δέρματος του χαμαιλέοντα…με την ιεροεξεταστική διάθεση που οι ρυτίδες στοιχειώνουν τη συνείδηση όταν ο πυρετός ανεβαίνει…

…απλώς είμαστε ευτυχισμένοι όταν κάποιος αποφασίζει να ξεκλειδώσει το όνειρο που άφησε κάποιος άλλος χωρίς να θέλει να το ερμηνεύσει αλλά να το χρησιμοποιήσει ως αφορμή για να ονειρευτεί…εκεί οι μονάδες μέτρησης εκτείνονται στους χτύπους της καρδιάς…