Βασανιστικό το ερώτημα…
Ποιος νοιάζεται, τι νόημα έχει ένα τέτοιο ζήτημα καλοκαιριάτικα και πόσο αρμόδιος είναι ο υπογράφων το κειμενάκι αυτό;
Είναι καιρός που θέλω να καταθέσω όχι τόσο τις σκέψεις μου, όσο μια δόση νοσταλγίας, κάτι σαν προσωπική κατάθεση και έκθεση του εαυτού μου σε μέλη της δικτυακής αυτής κοινότητας.

Εν αρχή…
Δεν βρίσκω πρωτότυπο το να ξεκινήσω το θέμα αυτό, παραθέτοντας ιστορικά στοιχεία, άλλωστε δεν είμαι “αρμόδιος”, ούτε καν σφαιρικά ενήμερος.

Το πρώτο που μπορώ να επισημάνω, έχοντας υπόψη το κλίμα και το ύφος της εποχής, είναι μια ροκ εικόνα των περισσοτέρων ειδών της μουσικής σκηνής. Άπειρα μουσικά μοτίβα, απαραίτητα για να διαφοροποιούν τα είδη σε δισκάδικα και μουσικοκριτικές στήλες (mod [Style Council], punk-rock [Clash, Damned], experimental electro [Art Of Noise, Yello, Jah Wobble], punk-folk [Pogues], punk-pop [Buzzcocks], dark-punk [Bauhaus], industrial [Cabaret Voltaire, Coil, Psychic TV, Throbbing Gristle], heavy metal [Iron Maiden, Motorhead], dance-rock [A Certain Ratio, ABC, Japan], progressive-rock [Marillion], dream electro [Cocteau Twins, This Mortal Coil], psychedelia [Echo & The Bunnymen], ska, dub & reggae [Dub Syndicate, Madness, UB40, Specials], pop [Faithful, Jazz Butcher, Prefab Sprout] και τόσα άλλα, για να μην αναφερθούμε και σε αμερικανικές συνομοταξίες και το τι επικρατεί από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού…). Στα περισσότερα από τα είδη αυτά υπάρχει η ολοένα και πιο εμφανής χρήση synthesizer, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι βαφτίζεται και synthpop.

Η αμιγώς ή κατά συγγένεια synthpop θεωρείται περιθωριακή (πολλές φορές περιθωριακότερη και του περιθωρίου). Λόγος που σε αρκετούς ασκεί γοητεία, αλλά υπάρχουν και οι άπλαστοι μουσικόφιλοι που με το που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το είδος αυτό κολλάνε. Στην τελευταία κατηγορία εντάσσεται και ο υποφαινόμενος.

Στα μέσα της δεκαετίας του 80 προτοάκουσα και τον εναλλακτικό τίτλο της Synthpop ως νεο-ρομαντική. Δεν πολυσυμφώνησα θεωρώντας το μαρκετίστικο και βρετανικό, αλλά με τον καιρό το συνήθισα. Να με πείτε και προκλητικό: με το που εφηύραν και τον τίτλο το είδος (μιλάω για synthpop και όχι για electro και τα παρακλάδια αυτής) το είδος μεταλάχτηκε βέβαια, αλλά σαφώς ατόνισε. Χρονικά λοιπόν μπορώ να το οριοθετήσω από 1979 έως 1984. Σε αυτό το σημείο το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρχουν διαφωνίες, και προφανώς βάσιμες, αλλά επαναλαμβάνω ότι τα παραπάνω (και όσα ακολουθήσουν είναι προσωπικές απόψεις).

Ονόματα; Πολλά… Αναμενόμενα. Άλλα γνωστά, άλλα λιγότερο λόγω της εφήμερης παρουσίας τους και το καθένα να έχει τη δική του επιρροή στο μέλλον και στην εξέλιξη της σύγχρονης σκηνής). Με στιλιστική άποψη, στάση στο φωτογραφικό φακό, αμηχανεία στα πρώιμα video-clips, τρομερό κράξιμο από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, ενώ υπάρχει και περιθωριακός τύπος (νέας μορφής πολλές φορές – fanzines, flexi magazines etc) που συντηρεί την ενημέρωση γύρω από την συγκεκριμένη σκηνή.

Σύνθεση των γκρουπ: πολλά αποτελούνται από gay εφήβους (όχι όλα όμως) με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στερεότυπο. Άλλωστε τα παραδείγματα είναι πλέον τρανταχτά (Jimmy Sommerville, Vince Clarke, Marc Almond). Στίχοι: θλίψη καταραμένη και έρωτας δίχως ανταπόκριση. Διάρκεια τραγουδιών: αποκλειστικά ραδιοφωνική, δηλαδή τρίλεπτη, και τι ειρωνεία: το ραδιόφωνο τους σνομπάρει επιδεικτικά, αφιερώνοντας τους μόνο λίγες ώρες, κι αυτές μεταμεσονύκτιες (μετά βίας θυμάμαι εκπομπές στο πειρατικό ραδιόφωνο από David X, Βασίλη Παυλίδη, Λάμπρο Σκουζ

Όσον αφορά την ελληνική πραγματικότητα, αμιγώς synthpop σχήματα δεν θυμάμαι να εμφανίστηκαν την περίοδο εκείνη. Όμως σαφείς ενδείξεις επιρροής είχαν οι συγγενείς στο είδος (μάλλον dark synth ή και synth rock) οι: Reporters, Χωρίς Περιδέραιο, Blue Light, Forward Music Quintet, Rehearsed Dreams, Apocalypsis

Συνοψίζω λοιπόν (και καταλήγω) αναφέροντας δέκα λόγους γιατί μου λείπει η synthpop των αρχών της δεκαετίας του 80:

Our Daughter’s Wedding – Lawnchairs
Naked Eyes – Always Something There To Remind Me
Depeche Mode – Puppets
Composition Of Sound – Let’s Get Together
Gary Numan – Are Friends Electric?
Bronski Beat – I Feel Love/ Johnny Remember Me
Telex – Tour De France
Trans-X – Living On Video
Yellow Magic Orchestra – Computer Game
Classix Nouveaux – Never Never Comes
Ken Laszlo – Hey Hey Guy
Buggles – Living In The Plastic Age
Associates – Skipping
New Order – Bizarre Love Triangle
Yazoo – Happy Happy People
Twins – Face To Face, Heart To Heart
Dalek I Love You – Horrorscope
Thomas Dolby – She Blinded Me With Science
Human League – Lebanon
Sunday Club – Lies
Blancmange – The Day Before You Came
Nick Kershaw – The Riddle
Eddy grant – Electric Avenue