Lost Echoes || αφού κατά λάθος ο κόσμος είναι μια ποίηση, μια μελωδία
Ξεκινάω αυτή την κριτική με αναστολές. Ίσως γιατί αντιλαμβάνομαι ότι αποτελώ το κομμάτι ενός τριγώνου που συντίθεται από τον κριτικό, το δημιουργό και το δημιούργημα. Είναι άχαρο, ίσως εξουσιαστικό, σχεδόν εγκληματικό να παρεμβαίνει κανείς στο διάλογο του έργου τέχνης με τους αποδέκτες του, σαν προφήτης που καλείται να μεταφράσει αυτό που δε μεταφράζεται σε καμία […]
Αν και ο ρομαντισμός του Σοπέν ή του Μακ Άνταμ, που συγκινεί πάντα όσους εκτιμούν την αξία των αισθημάτων και την ηχητική τους σχηματοποίηση με υποταγή στην κλασική νόρμα, θεωρείται αξεπέραστος, μπορεί να επιβιώνει σε μία μουσική μετενσάρκωση του 21ου αιώνα. Όχι, δεν πρόκειται για βλασφημία ή κριτική μεγαλοστομία. Απλά, οι ήχοι που κατρακυλούν με […]