Menu

Sébastien Schuller – Evenfall

Η εικόνα της βροχερής νύχτας, με τα φώτα της πόλης να μοιάζουν ακόμα πιο φωτεινά και το κρύο να έχει θολώσει τις παραθυρόφυλλα, θα μπορούσε να συνδυαστεί με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, αναμμένο τζάκι, αλλά και την ανάλογη μουσική συνοδεία υπό τα ηχητικά δημιουργήματα μαγικών βιρτουόζων όπως οι Zbigniew Preisner, ο Craig Armstrong, ο Max […]

New Moon – Music From The Original Motion Picture [Soundtrack]

Είναι καλό αυτό το cd, όχι ότι είναι πρωτότυπο αλλά  θα προτιμούσα να άκουγα αυτό μια Κυριακή πρωί από οποιοδήποτε soundtrack του Κουστουρίτσα (με εξαίρεση το Arizona Dream). Μιλάμε βέβαια πάλι για το σημείο που η παρωχημένη κουλτούρα των -άντα έρχεται σε σύγκρουση με οτιδήποτε εφηβικό. Ακούγοντας το συνειδητοποιείς για μια ακόμη φορά ότι υπάρχει […]

MESH – Interview @ Lost Echoes

LE: Hello there. The release of your new album (A Perfect Solution) is among the best news we’ve heard within the current year. Tell us please how you feel about this release. Comparing this work to your previous ones, what elements exactly do you feel were different in the process of composing it? Its always […]

Yann Tiersen – Πριν και μετά την Αμελί… Η απαρχή, η εξέλιξη, οι συνεργασίες

Ο Yann Tiersen θεωρείται από όσους τον γνώρισαν από το Αμελί ένας σύγχρονος νεοκλασικιστής συνθέτης, ένας άριστος εικονογράφος της γαλλικής μελωδίας, ο συνεχιστής μιας παράδοσης αναγνωρισμένων δημιουργών των soundtrack. Παρουσιάζεται ικανός να αιχμαλωτίζει με ακρίβεια τα στιγμιότυπα εικόνων, με τον ίδιο τρόπο που ο φωτογράφος παγώνει την αιωνιότητα σε μια φωτογραφία. Κι όμως ο ίδιος […]

The Hundreds and Thousands – The Hundreds and Thousands

Τετάρτη απόγευμα, κάπου στα μέσα της Ε.Ο. Αθηνών-Θεσσαλονίκης και ενώ ο συνεπιβάτης μου έχει αφεθεί στην γλυκιά αγκαλιά του Μορφέα, κρίνω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να ακούσω για ακόμη μια φορά, πιο προσεκτικά, το νέο άλμπουμ των Τhe Hundreds And Thousands (THAT). Έχω νωπή εξάλλου στο μυαλό μου την προτροπή του αρχισυντάκτη του webzine […]

Rammstein – Liebe Ist Fűr Alle Da

Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι περισσότεροι ήρθαμε σε επαφή με το φαινόμενο που φέρει το όνομα «Rammstein». Αναφέρομαι βέβαια στην προβολή της ταινίας «Χαμένη Λεωφόρος», όπου το εφιαλτικό τοπίο του Ντ.Λιντς συνδέθηκε με τη μπάσα φωνή που επαναλάμβανε το όνομα του συγκροτήματος με το κοφτό κιθαριστικό ριφ να αναπτύσσεται απειλητικά. Χώρια το […]