Πόσο σκοτεινή μπορεί να γίνει μια ρομαντική κωμωδία; Η Zoe Kazan -ως Ruby Sparks- απαντάει στο ερώτημα αυτό με τρόπο εμφατικό και κάποιες στιγμές σοκαριστικό, και έχοντας στην τσέπη της όχι μόνο τον (συμ)πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά και το σενάριο του film, μας υπενθυμίζει ότι είναι κάτι παραπάνω από  …εγγονή του θρυλικού Ηλία Καζάν.

Ο σύντροφος και συμπρωταγωνιστής της Paul Dano, στο ρόλο του Calvin έχει επωμιστεί όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ένα geek, ένας νορμάλ, ένας διάσημος, ένας ευφυής, ένας ιδιαίτερος, ένας άσημος, ένας οποιοσδήποτε άντρας στον πλανήτη θα μπορούσε να έχει. Ανασφάλειες, ταλέντο, πατριαρχικά πρότυπα και στερεότυπα, εμμονές, καλές προθέσεις, φοβίες, ανάγκη για έλεγχο…

Πως θα ήταν η ζωή αν μπορούσαμε να «δημιουργήσουμε» (κυριολεκτικά) τον σύντροφο που πάντα ονειρευόμασταν; Για πόσο καιρό θα είμαστε ευτυχισμένοι με το ασφαλές, με το μόνιμο, με το σίγουρο, με αυτό που εμείς προβλέψαμε και ευχηθήκαμε; Με αυτό που εμείς είχαμε στο μυαλό μας; Με αυτό που ποτέ δεν θα αφήναμε να αλλάξει και να εξελιχθεί; Με τον άνθρωπο του οποίου την εικόνα, την ιστορία, την πορεία, τη συμπεριφορά…, γράψαμε εμείς σε μια κόλλα χαρτί;

“I’m sorry for every word I wrote to change you, I’m sorry for so many things. I couldn’t see you when you were here and, now that you’re gone, I see you everywhere.” One may read this and think it’s magic, but falling in love is an act of magic…