Menu

Είναι τουλάχιστον “περίεργο” να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να κάνεις αντικειμενική κριτική για μια μπάντα, για έναν καλλιτέχνη με τον οποίο δεν μπόρεσες ποτέ έως τώρα να μην είσαι …υποκειμενικός. Λατρεύεις τις δουλειές του, όλες τις παραμέτρους και τις λεπτομέρειες της στυλιστικής του άποψης, τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται στους στίχους που γράφει, φοράς εκείνη την αόρατη μάσκα που σε κάνει να βλέπεις το μαύρο ως ένα απαλό και γοητευτικό γκρι, το αδιάφορο λευκό σαν μια πολύ γλυκιά και μαγική απόχρωση του γαλάζιου, τον ακολουθείς στο Twitter, στο Facebook, διαβάζεις το προσωπικό του blog και πετάς (ελαφριά – για να μην την σπάσεις) πράγματα στην οθόνη κάθε φορά που ανακοινώνει ότι θα καθυστερήσει η κυκλοφορία του επερχόμενου album του!

Αλλά και αυτή η κατά τα φαινόμενα ημι-ανώριμη και εν μέρει υπερβολική τακτική “παρακολούθησης” μιας μπάντας μέσα στο παιχνίδι είναι, και μπορεί να μοιάζει σα να προέρχεται από τα χρόνια εκείνα που δεν είχαμε προλάβει να σβήσουμε παραπάνω από 14 κεράκια…, αλλά μα τον Τουτατη δεν περιμένω κανέναν να με καταλάβει και να συμμεριστεί την “τρέλα” μου αν δεν μπει πρώτα στη διαδικασία να ακούσει με προσοχή και ευλάβεια, από την αρχή ως το τέλος τους πρώτους δύο δίσκους του κυρίου Daniel Victor (Act 1: Goodbye Friends of the Heavenly Bodies & Act 2: The Blood and the Life Eternal).

Οκ, λοιπόν τα ακούσατε, και επανήλθατε στο LostEchoes.net για να διαβάσετε -έτοιμοι πλέον- την κριτική μου στο νέο album των Neverending White Lights. Κι έρχομαι τώρα εγώ ο παράφρων μετά από όλη την προαναφερθείσα τελετουργική προετοιμασία να σας δηλώσω ότι ο Καναδός τροβαδούρος κατάφερε να κυκλοφορήσει τον χειρότερο δίσκο της καριέρας του (έως τώρα δηλαδή, καθότι περιμένουμε το ερχόμενο καλοκαίρι το Act III: Love Will Ruin (Part 2) ).

Στη μουσική φυσικά τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά. Βλέπετε… όσες παραγράφους από σκέψεις και να γράψω εδώ, στο τέλος δεν μπορώ παρά να καταλήξω στο ότι ακόμα και τα χειρότερα των NWL είναι …σχεδόν υπέροχα! Μπορεί το Act III να μην φτάνει στο ποιοτικό επίπεδο των ACT I και ACT II, αλλά τελικά είναι κι αυτό κάτι που δείχνει το πόσο μεγάλος μπορεί να είναι ένας τραγουδοποιός. Όταν λοιπόν τα χειρότερά σου, όταν ο πάτος σου είναι τόσο ψηλά, δεν μπορείς παρά να γίνεις αποδέκτης όλων αυτών των αντιφατικών σχολίων που ένας (οποιοσδήποτε) Ιωάννης Γλυκός γράφει ακούγοντας τη δουλειά σου.

 

Το Lonely War το ακούσαμε πριν από αρκετό καιρό και μας θύμισε …U2. Μας παραξένεψε γιατί δεν ακολουθούσε τα σκοτεινά μουσικά μονοπάτια στα οποία μας είχε συνηθίσει ο Daniel Victor, αλλά μας άρεσε εκατομμύρια φορές περισσότερο από ότι έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία 10 χρόνια ο Bono και η παρέα του. Το Falling Apart έσπασε κάθε ελπίδα μέσα μας ότι ο νέος δίσκος θα ήταν πραγματική συνέχεια των άλλων δύο, αλλά ρε γαμώτο μας άρεσε κι αυτό (μα τι στο καλό….;;; ). Και μετά ήρθε το Theme From Love Will Ruin και μας ξανάδωσε ελπίδες για κάτι σχεδόν ελεγειακό…

Κι όταν τελικά είχαμε ολόκληρο το album στα χέρια μας…, ακούσαμε το πιο όμορφο, το πιο γοητευτικό σύγχρονο βαλς που θα μπορούσε να μας αγγίξει! Το The Waltz, το καλύτερο κομμάτι του 3ου δίσκου των NWL και ίσως και το σημαντικότερο σημείο του, που τονίζει την ανισότητά του σαν σύνολο. Τα The Hereafter, Goodbye και The Greatest One προσπαθούν και καταφέρνουν έστω προσωρινά να μας επαναφέρουν στο μελωδικό κλίμα των ACT I και ACT II, αλλά κάτι μοιάζει να λείπει… Με τον υπόλοιπο δίσκο επανερχόμαστε στην πραγματικότητα, στη νέα πραγματικότητα των NWL. Στην πραγματικότητα των (πιο pop/rock και λιγότερο ethereal / ατμοσφαιρικών) Starlight, The Game Needed Me και Ghost Ship που συνεχίζουν να μου συντηρούν την επιθυμία να τα ακούω χωρίς σταματημό, παρόλο που ποτέ δεν με ικανοποιούν πλήρως, ή τελοσπάντων τόσο πολύ όσο με είχε συνηθίσει (και καλομάθει) στο παρελθόν η αγαπημένη μου μπάντα…

Act 3: Love Will Ruin (Part 1)

Track listing
1. Theme For Love Will Ruin
2. Falling Apart (featuring Bed Of Stars)
3. Starlight (featuring Pilot Speed)
4. Say Hi For Me
5. Goodbye
6. The Game Needed Me
7. The Lonely War (featuring Bed Of Stars)
8. Ghost Ship (featuring Hot Hot Heat)
9. The Waltz
10. The Greatest One
11. The Hereafter (featuring Bed Of Stars)

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.