Menu

Μια συλλογή κόμικς και όχι μόνο με 22 ιστορίες εμπνευσμένες από τα 12 κομμάτια του τελευταίου δίσκου των Last Drive το Heavy Liquid, σε πολύ καλής ποιότητας έκδοση και εκτύπωση. Συμμετέχουν προσφέροντας ιστορίες, σχέδια και καλή διάθεση: Diamantis Aidinis, George Alahouzos, Ermis Atzemoglou, John Bardakos, Aggelos Bolotos, Nick Christolis, Con, Michael Dialynas, Tolis Giovanitis, Vassilis Gogtzilas, Yiannis Kranis, Harry Lagoussis, Vasilis Lolos, Tasos Maragkos, Nick Pop Mind, George Nikas, Norjin, P.E.P.P., Panagiotis Pantazis, Alecos Papadatos, Tassos Papaioannou, Nikos Petropouleas, Stefanos Rokos, Nectarios Stamatopoulos, Yiannis Stilos, Super Katerina Sugar Line Productions, Taxis, Tomek, George Tragakis, Yannis Tsitsonis, Spyros Verykios, Lazaros Zikos.

Διάβασα αυτή την συλλογή , μια φορά. Μια φορά ακούγοντας παράλληλα και την μουσική. Μια φορά διαβάζοντας μόνο του στοίχους. Μια φορά ταξιδεύοντας με το story. Μια φορά χαζεύοντας τα σχέδια. Μια φορά τσεκάροντας τo κάθε κομμάτι της με το μίνι bio του καλλιτέχνη και στο τέλος μια φορά επιλεκτικά διαβάζοντας πρώτα τις αγαπημένες μου ιστορίες. Aυτό το review όμως πρέπει να γραφτεί μόνο μία φορά για όλες τις παραπάνω, γιατί μετά θέλω να διαβάσω το Last Drive Ink μια φορά ακόμη.

To αφαν γκατέ (με την θετική του έννοια) της ελληνικής κομικ σκηνής και όχι μόνο παρελαύνει εδώ δίνοντας μια γεύση από το τι έχουμε και δεν το εκτιμάμε. Ιστορίες βιογραφικές όπως του Con ή και εντελώς φανταστικές σαν το Pantherman του Μπολότου. Χωρίς την πίεση του εκδότη για εμπορικότητα και με αφετηρία μόνο την μουσική και τους στοίχους. Μιλάμε για ένα paperback που κάποιοι θα το χαρούν κάποιοι θα το ξεκοκαλίσουν και μερικοί ίσως απλά να το αγνοήσουν μην ξέροντας τι χάνουν…

Από την αρχή καταλαβαίνεις ότι αυτό που έχεις μπροστά σου είναι the real deal. Η επιλογή του Μαραγκού ως αυτού που ανοίγει αυτή την ανθολογία δεν είναι τυχαία. Η ιστορία του σου δίνει να καταλάβεις ότι οι Last Drive δεν υφίστανται στο star system, καθαρά επιλεκτικά. Θέλουν και παραμένουν ανάμεσα μας γιατί έτσι νοιώθουν καλά. Άμα δε μπορείς να νοιώσεις ένα με αυτό που είναι κάτω από την σκηνή καλύτερα να κατέβεις. Ο κόσμος είναι γεμάτος Bono που θρηνούν για τον ξένο πόνο και δε χρειαζόμαστε άλλους. Κάπου εκεί αρχίζει η μουσική και ενώ όλη η συλλογή στέκεται άνετα μονή της καλό θα ήταν να έχεις και το Heavy Liquid στο πικαπ να παίζει την ώρα που διαβάζεις για τις περιπέτειες του ήρωάς μας και την αγάπη που έχει προς το mustang του την Christine.

To να γράψεις για μια συλλογή χωρίς να αδικήσεις κανέναν είναι από δύσκολο έως απραγματοποίητο. Σίγουρα κάτι θα ξεχάσεις κάτι δεν θα προσέξεις και κάτι θα αφήσεις απέξω γιατί δεν σου κολλάει και τόσο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε και την ιδιομορφία ότι ναι μεν όλοι οι καλλιτέχνες αναπτύσσουν το ίδιο θέμα αλλά ο καθένας έχει επιλέξει διαφορετικό κεφάλαιο. Κάπου λοιπόν η ομοιογένεια χάνεται προς χάριν της τέχνης . Εκεί παίζουν μεγάλο ρολό τα illustrations και οι στίχοι που μεσολαβούν ανάμεσα στις ιστορίες. Άλλες φορές λειτουργούν ως εισαγωγή και άλλες φορές αποχαιρετούν τις ιστορίες. Όπως και να’χει θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο το δέσιμο τόσον πολλών και διαφορετικών νοητικών παιδιών και εκεί είναι που φαίνεται η μαεστρία του επιμελητή του έργου. Γιατί για να συνυπάρξουν τα σχεδόν ερασιτεχνικά σκίτσα του P.E.P.P. με τις εφιαλτικές ζωγραφιές του Αλαχούζου και να μην σου βγαίνει το συναίσθημα της σαλάτας στο τελικό αποτέλεσμα δεν είναι εύκολο.

Σε αντίθεση με αυτό που θα πίστευε κάποιος το συγκρότημα δεν εμφανίζεται σε όλες τις ιστορίες σε αντίθεση πχ με τα κόμικς των Kiss. Εδώ έχουμε εισαγωγή ηρώων από τον μουσικό αλλά και φανταστικό χώρο οι οποίοι εμπλουτίζουν τις ιστορίες και σε μερικές περιπτώσεις όπως με τον Lux Interior πρωταγωνιστούν.

Οι ιστορίες και τα σκίτσα σαφώς εκφράζουν το καλλιτέχνη αλλά η γενική ιδέα βοηθάει να μην μένει κανείς εκτός κλίματος. Είτε είναι τα σχέδια του πρώτου κιθαρίστα Nick Pop Mind από τις περιοδείες των 80s ή to shooting των Pin & Pon από την Super Katerina ή τέλος το sci-fi δισέλιδο του Βερύκιου. Χωρίς λογοκρισία και διάθεση εκμετάλλευσης αυτή η συλλογή ουρλιάζει ότι όπως και οι Last Drive αυτοί οι καλλιτέχνες κυκλοφορούν ανάμεσα μας και αν συνεχίσουμε να τους αγνοούμε (όσοι το κάνουν ) μόνο χαμένοι θα βγούμε.

O Χρήστος Αναγνώστου μικρός διάβαζε Ποπαυ και Σπάιντερ-Mαν της Kabanas Hellas μέχρι που γνώρισε τον Conan. Κάπου στα zeros οδηγούμενος από το παρεξηγημένο ένστικτο του τον κατάπιε το Dark Horse Universe και από τότε εμφανίζεται μόνο σε εφιάλτες (απλά μια επεξήγηση για οποίους αναρωτιούνται ποιος είναι αυτός ο άσχετος που γράφει για comics).

At the Drive Ink στο Facebook

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.