Τελικά οι Mercury Rev τι μουσική παίζουν; Μου αρέσει μερικές φορές να λαμβάνω μέρος σε τέτοιου είδους αναζητήσεις, σε τέτοιου είδους παιχνίδια που ξέρω από την αρχή ότι είναι μάταια, ότι δεν οδηγούν ποτέ σε κάποιο ασφαλές, σε κάποιο απόλυτο συμπέρασμα… Η μάλλον οδηγούν κάπου, απλά όχι εκεί που θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος στην αρχή της συγκεκριμένης “συζήτησης”. Και το συμπέρασμα αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ότι πολύ απλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία το είδος, η κατηγορία της μουσικής που οι MR εκπροσωπούν, εφόσον αυτό που κάνουν το κάνουν προσεγγίζοντας τα όρια της τελειότητας!

Αυτά ακριβώς τα όρια προσέγγισαν οι αμερικανοί [indie rock, dream pop – κατά το Last.fm] από το Buffalo της Νέας Υόρκης στο live που έδωσαν στο Κηποθέατρο Παπάγου την περασμένη Τετάρτη. Προσωπικά δεν είχα ξαναβρεθεί στο συγκεκριμένο χώρο αλλά η εντύπωση που μου έκανε ήταν θετική καθότι σε προϊδέαζε για ένα live σχεδόν προσωπικό, για λίγους και …καλούς. Λίγοι και καλοί ήταν και αυτοί που τίμησαν με την παρουσία τους τους Rev, αφού πρέπει να αναφέρουμε ότι το θεατράκι -που έτσι κι αλλιώς είναι αρκετά μικρό- δεν γέμισε. Προφανώς ο μεγάλος αριθμός συναυλιών της συγκεκριμένης εβδομάδας δεν βοήθησε πολύ στο συγκεκριμένο θέμα.

Ο χώρος λοιπόν ήταν αρκετά διαφορετικός από ότι έχουμε συνηθίσει στην χώρα μας (όσον αφορά τα live τέτοιου είδους groups) αλλά στην πορεία αποδείχτηκε ότι ήταν απόλυτα ταιριαστός με αυτό που οι MR ήθελα και κατάφεραν να μας προσφέρουν. Τα φώτα που έπεφταν στο πίσω μέρος της σκηνής -το οποίο ήταν καταπράσινο από τα φυτά του διπλανού πάρκου- δημιουργούσαν ένα πολύ όμορφο οπτικό σκηνικό το οποίο συμπλήρωσαν και εμπλούτισαν με τον ιδανικότερο τρόπο οι μελωδίες του Jonathan Donahue και της παρέας του.

Η παρουσία του Donahue ήταν λυρικότατη και εντυπωσιακή, η επικοινωνία του με το κοινό άμεση, ενώ γενικότερα η απόδοση των μουσικών της μπάντας κυμάνθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα, προφανώς και με την πολύ καλή υποστήριξη του ηχολήπτη τους, που κατάφερε σε έναν σχετικά περίεργο χώρο να κρατήσει σε πολύ καλά επίπεδα τον ήχο (με εξαίρεση 1-2 κομμάτια). Το κοινό από την πλευρά του δεν αρνήθηκε την πρόσκληση της μπάντας να τη συνοδεύσει στα ονειρικά μουσικά ταξίδια της, και όλοι τελικά φύγαμε από το κηποθέατρο εντυπωσιασμένοι και κάτι παραπάνω από ευχαριστημένοι.

Ξεχώρισαν κομμάτια όπως τα Senses on Fire, Holes, The Funny Bird, The Dark is Rising, People are so Unpredictable, Goddess on a hiway, Tides of the Moon, Tonight it shows, κ.α. ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι προς το τέλος μεγάλο μέρος του κοινού άφησε τις θέσεις του και μαζεύτηκε ακριβώς μπροστά από τη σκηνή σε πολύ κοντινή απόσταση από τη μπάντα. Ηταν μια συναυλία με συγκρατημένες (από μένα) προσδοκίες και εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Ας ελπίσουμε οι MR να μην αποθαρρύνθηκαν από την λιγοστή παρουσία του κόσμου και να μας επισκεφθούν ξανά σύντομα σε έναν χώρο εξίσου θεατρικό και ταιριαστό στην μουσική τους ταυτότητα.