Menu

Το αποψινό show στο Gagarin ήταν πολύ ουσιαστικό για να μην είμαστε εκεί. Δεν θα βλέπαμε τίποτα αναλωμένους γερόλυκους που παίζουν για τα φράγκα. Όχι εδώ είχαμε να κάνουμε με άτομα που ακόμη έχουν επαφή με αυτό που κάνουν αλλά και το γουστάρουν. Σίγουρα δεν ξέραμε πολλά για το opening band αλλά τα δύο επόμενα σχήματα έχουν άμεση σχέση με την εξέλιξη ,συντήρηση και αναβίωση της σκοτεινής σκηνής οπότε τους αξίζει κάθε σεβασμός. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα βέβαια μιας και πολύ κόσμος δεν ήξερε αν η εναλλαγή από το ένα στο άλλο συγκρότημα θα ήταν ανώδυνη. Από την άλλη όσοι τόλμησαν να εμφανιστούν σε ένα αρκετά γεμάτο Gagarin έγιναν μάρτυρες σε διάφορα γεγονότα που σας περιγράφουμε παρακάτω.

Οι Aesthetic Perfection αποτέλεσαν την καλύτερη εισαγωγή για το συγκρότημα του Andy La Plegua που θα ακολουθούσε. Ο leader μας ανακοίνωσε απευθείας ότι δεν θα απέδιδε πολύ καλά επειδή είχε δύο σπασμένα πλευρά. Παρόλα αυτά το σχεδόν σαραντάλεπτο σετ τους ήταν ένα ιδιαίτερα δυναμικό μείγμα electro-ebm με αρκετές δόσεις industrial μέσα στα κομμάτια όμως.

Ο Graves δεν σταμάτησε να κινείτε καθόλη την διάρκεια της συναυλίας, ευχαριστώντας Combichrist και Covenant εναλλάξ και προσπαθώντας να ανεβάσει τα κέφια του κοινού. Κάτι που το πέτυχε σχετικά, μιας και δεν υπήρχαν οι κλασικές δηλώσεις του στυλ “Άντε να τελειώνουν, κλπ” κράτησε προσηλωμένο το κοινό και όσοι ελάχιστοι δεν έδιναν σημασία σεβάστηκαν την προσπάθειά τους και δεν ενόχλησαν. Βέβαια κάποιοι πέταγαν χαρτοπετσέτες και ρολλά χαρτιού υγείας στο σχήμα. Αλλά όπως μας αποκάλυψε και ο Daniel Graves δεν ήταν άλλοι από τους ίδιους τους Combichrist που έκαναν τα καθιερωμένα καψόνια στο opening band μιας και ήταν η τελευταία μέρα που έπαιζαν μαζί σε αυτή την μινι-περιοδεία. Μας ευχαρίστησε, έβρισε χαριτολογώντας τους Combichrist επειδή του είχαν σπάσει τα πλευρά και είπε ότι την άλλη φορά που θα τα πούμε θα είναι υγιείς. Ήταν ωραία πάντως που μπορέσαμε να ακούσουμε live κομμάτια όπως το “The Ones”και το “Living the Wasted Life”.

10:10 η στιγμή που περιμέναμε είχε φτάσει, οι θεοί του Aggrotech ήταν επί σκηνής, μέρος τους σώματος τους καλυμμένο με tattoo και το υπόλοιπο βαμμένο. Τέσσερα άτομα πήραν τις θέσεις τους. Δυο drummers (Joe Letz, Trevor Friedrich), ένας στα keyboards (Z_Marr) και στην μέση ο κος LaPlegua. Το να έχεις μπροστά σου μια ζωντανή μπάντα να αναπαριστά ηλεκτρονικές μουσικές συνθέσεις όπως  το καινούριο “Get Out of My Head”, αλλά και το κλασικό τους “Get your body beat” είναι το λιγότερο συγκινητικό. Για πάνω από μια ώρα το σφυροκόπημα των beats ήταν ανελέητο, η συμμετοχή του κοινού μεγάλη αλλά όχι και πλήρης. Λογικό, πολύς κόσμος που ήρθε να δει μόνο τους Covenant είχε τρομάξει από τους techno ρυθμούς αλλά και από το ίδιο το παρουσιαστικό της μπάντας. O ήχος ήταν άψογος τουλάχιστον για όσους βρίσκονταν από την μέση και προς τα μπρος.

Τα  “Blut Royale”και “Electrohead” ξεδίπλωσαν τις δυναμικές τους αντίστοιχα στις ζωντανές τους εκτελέσεις με τις εναλλαγές των drummer ,που  έπαιζαν μέχρι και όρθιοι, να στηρίζουν το όλο βίαιο σκηνικό. Πραγματικά αυτό που βιώσαμε εκείνο το βράδυ ήταν κάτι παραπάνω από έντονο. Έχουμε ένα σχετικά φρέσκο συγκρότημα κάτω από τις διαταγές ενός χαμαιλεοντικού χαρακτήρα όπως ο Andy να μας ζωντανεύουν δημιουργήματα του όπως τα “I Want Your Blood”, “Shut up and swallow”, “All Pain is Gone”  και “Today We Are All Demons” . Απλά είμαστε τυχεροί! Συνήθως σχήματα που εκπέμπουν τόση ενέργεια δυστυχώς συχνά καίγονται νωρίς επί σκηνής. Με έναν φοίνικα όμως για leader εδώ δεν ίσχυσε το ίδιο. Αδιαμφισβήτητα οι Combichrist είναι το τώρα σε μια μουσική σκηνή που χαροπαλεύει τον τελευταίο διάστημα και τους ευχαριστούμε που μας έκαναν την τιμή να μας πουν ότι “This shit will fuck you up” και να μας καληνυχτίσουν διαλύοντας στην κυριολεξία τα drums και τα keyboards.

Μέχρι να βγουν οι Covenant πέρασε σχεδόν μισή ώρα, πάλι καλά γιατί χρειαζόμασταν αυτό το διάλειμμα για να συνέλθουμε. Δώδεκα παρά είκοσι και ο πανύψηλος Σουηδός leader των Covenant βρίσκεται επί σκηνής. Μιας σκηνής που όμως φαντάζει σχετικά άδεια μετά από αυτό που είχαμε μόλις βιώσει. Παρόλα αυτά τα είκοσι κάτι χρόνια οι Σουηδοί δεν τα κουβαλάν στην πλάτη τους για πλάκα. Οι μάγοι του EBM με τα πουκάμισα και τις γραβάτες γέμισαν το κοινό με τις μελαγχολικές Synthpop επιτυχίες τους όπως τα “20Hz”, “Bullet”, “No Man’s Land” και “Wall of Sound” .Το αποτέλεσμα; Όλο το Gagarin να χορεύει! Ο κόσμος είχε έρθει για το μεγάλο όνομα, ειδικά ο γυναικείος πληθυσμός.

Σίγουρα κατά τη μία μπορεί να είχε αποχωρήσει ένα μικρό μέρος του κοινού λόγω καθημερινής αλλά αυτοί δεν πτοήθηκαν . Όπως και δεν τους ενόχλησε και το γεγονός ότι ο ήχος τους σε κάποιες φάσεις δεν ήταν και ο καλύτερος. After all they are “The Men” ,they “Stand Alone” and they make “Ritual Noise” μετά από το οποίο είχαμε ένα απειροελάχιστο διάλλειμα για να μας πουν αλλά δύο κομμάτια (“Happy Man”, “Call the Ships to Port”) πριν την πρώτη ουσιαστική διακοπή της συναυλίας. Σύντομα όμως επανήλθαν στην σκηνή λίγο πιο χαλαροί αλλά ατσαλάκωτοι μιας και είχαν ακόμη αρκετά να μας προσφέρουν. Όπως τον Daniel Myer στα φωνητικά, ένα remix του “Stalker”  και αποκορύφωμα το ντουέτο τους με τους Combichrist.  Κλείσιμο με το “One World One Sky” και ο κόσμος να αποχωρεί πλήρως ικανοποιημένος.

Από τις σπάνιες συναυλίες που τα είχε όλα και είχε και καλό κόσμο. Φύγαμε γεμάτοι εκείνο το βράδυ…

Φωτογραφίες: Χρήστος Καλάργυρος

Κείμενο: Χρήστος Αναγνώστου

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.