Menu

Bauhaus – Brixton Academy / Λονδίνο – 6 Φεβρουαρίου 2006

Bauhaus – Brixton Academy / Λονδίνο – 6 Φεβρουαρίου 2006 Ιστορική ημέρα (και) για το Λονδίνο έμελλε να είναι η 6η Φεβρουαρίου. Στον εξίσου ιστορικό χώρο του Brixton Academy, οι Bauhaus θα εμφανιζόντουσαν στη «φυσική» τους έδρα και παρότι σε μια τόσο μεγάλη πόλη θα φανταζόταν κανείς ότι ένα τέτοιο δρώμενο θα αφορούσε μονάχα την μουσική «dark» κοινότητα, εν τούτοις η επερχόμενη συναυλία αποτέλεσε θέμα συζητήσεων αλλά και πόλο προσέλευσης πολύ κόσμου τόσο από τον Ηνωμένο Βασίλειο όσο, την Ευρώπη, ακόμα και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (όπως είχα την τύχη να διαπιστώσω την επομένη στην είσοδο του ξενοδοχείου)!

Ωστόσο, η πορεία με το μετρό από το κέντρο στην κακόφημη συνοικία του Brixton έδωσε το ακριβές στίγμα των όσων θα ακολουθούσαν: κύριοι και κυρίες 40 και άνω, ντυμένοι είτε ως …νεκροθάφτες του ’30, είτε ως Bella Lugossi με τη χαρακτηριστική μπέρτα, είτε ακόμα και ως βαμπίρ, κατευθυνόντουσαν στο συναυλιακό χώρο! Το darkικο ποτάμι περιλάμβανε βέβαια ανθρώπους κάθε ηλικίας, μετατρέποντας την κεντρική λεωφόρο του Brixton σε μια μαύρη λαοθάλλασα.

Το θέατρο επιβλητικό. Ανεβαίνοντας στον εξώστη, εντυπωσιαζόμαστε από τον τεράστιο θόλο, που φωτίζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να προκαλεί την ψευδαίσθηση του νυκτερινού ουρανού. Έπειτα, το σκηνικό, που παρέπεμπε ευθέως σε σεξπηρική παράσταση, με την κυρίως σκηνή να περικλείεται από τις τυπικές μικρές βεράντες και τα βικτωριανού τύπου κτίρια. Ίσως στα όρια του κιτς, ωστόσο «έδεσε» πλήρως με τα όσα θα διαδραματιζόντουσαν λίγη ώρα αργότερα.

Στις 21.40 ο Daniel Ash βγαίνει πρώτος στη σκηνή και «φοράει» την κιθάρα του. Ενώ ακολουθούν οι David J και Kevin Haskins, οι πρώτες νότες του Burning From The Inside δονούν το χώρο και ταυτόχρονα «δένουν» με τις φωνές και τα χειροκροτήματα του κόσμου. Τελευταίος ο Peter Murphy, επάνω σε ένα κομμάτι φωτιζόμενου δαπέδου, πιο ψηλά από τους υπόλοιπους, στα δεξιά της σκηνής… Ο κόσμος παραληρεί. Το μουσικό-θεατρικό δρώμενο έχει ξεκινήσει. Το She’s In Parties «αναγκάζει» ακόμα και όλους εμάς τους καθιστούς στον εξώστη να σηκωθούμε όρθιοι, την στιγμή που οι από «κάτω» γινόντουσαν ένα κουβάρι, μια μάζα που μετακινούταν με το δικό της χαοτικό τρόπο, σαν να επρόκειτο για συναυλία metal, και όχι gothic!

O Murphy ακολούθησε όλο το «τυπικό», με τα τριαντάφυλλα, την αρμόνικα, το «σταύρωμα» με τον γερανό του μικροφώνου. Δεν έλειπαν και τα προβλήματα με το InEar monitor, το ακουστικό του οποίου έβαζε και έβγαζε, ενοχλημένος σε κάποια σημεία. Ο Daniel Ash τα κατάφερε εξίσου καλά με το σαξόφωνο… Dark Entries, τελευταίο κομμάτι. Κανείς δεν κουνιέται, αντίθετα ο παροξυσμός του κοινού βρίσκεται ακόμα στην κορύφωση. Και πώς θα γινόταν διαφορετικά; Το πρώτο encore περιλαμβάνει το transmission. Η αίθουσα προς στιγμήν παγώνει, παρόλο που για πολλούς δεν ήταν έκπληξη. Απίστευτη ερμηνεία, ρίγη συγκίνησης κτλ. Ziggy Stardust στο δεύτερο encore και ακολουθεί το φινάλε. H μπέρτα έχει τοποθετηθεί στους ώμους του Murphy και το Bella Lugossi’ s Dead ξεκινάει… Περιττό να αναφερώ το τι επακολούθησε.

Τι άλλο να πεί κανείς; Συγκλονιστική η εμπειρία αναμφισβήτητα. Θαρρείς και οι τέσσερις μουσικοί να «σηκώθηκαν» από τα φέρετρά τους μόνο και μόνο για να μας προσφέρουν μερικές από τις «πράξεις» της θυελλώδους πορείας τους και των μυθικών χρόνων που συνέθεσαν μουσικές ορόσημο για τις μετέπειτα γενιές…

Κυριακή πρωϊ, με το τραίνο για Lutton και η εμπειρία αυτή αρχίζει να δίνει τη θέση της στην πικρία. Επιστροφή στην Ελλάδα του Number One, της Annas και της eurovison. Στην Ελλάδα των νάυλον ντεφιών και των ψόφιων κεφιών του τηλεοπτικού σαββατόβραδου. Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να φέρει τους Bauhaus στη χώρα μας; Πόσο πολύ να κόστιζε ποια η παραγωγή αυτή; Τη στιγμή που για μια ακόμη φορά η χώρα μας ετοιμάζεται να γίνει διεθνώς ρεζίλι με την Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα (το στοίχημα είναι αν θα γίνει περισσότερο από τη …Θεσσαλονίκη!!!), γιατί κανένας από τους φορείς δεν σκέφτηκε να εμπλουτίσει το πρόγραμμα με μια τέτοια συναυλία; Ας είμαστε καλά (και με χρήματα, που ολοένα λιγοστεύουν στις τσέπες μας) να πάμε ξανά στο εξωτερικό για να απολαύσουμε τέτοιου είδους θεάματα.

Η playlist (από το forum του bauhausmusik.com):

Burning From The Inside
In The Flat Field
A God In An Alcove
In Fear Of Fear
Terror Couple Kill Colonel
Swing The Heartache
She’s In Parties
The Passion Of Lovers
Silent Hedges
Kick In The Eye
Hollow Hills
Rose Garden Funeral Of Sores
Stigmata Martyr
Hair Of The Dog
Dark Entries

encore 1:
all we ever wanted
severance
transmission + st. vitus dance

encore 2:
telegram sam
Ziggy Stardust

encore 3:
finish ziggy
bela

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.