Duran Duran at the Wembley Arena… London 24 April, 2004

Duran-Duran… χμμ…
They’ve been justifying their existence for a long time…and now people say: “And You’Re Not Even Young Any More”…

Αυτή η σκέψη είναι στο πίσω μέρος του μυαλού των Duran Duran.
Οι ώριμοι πλέον Duran Duran απευθύνονται στο ώριμό (;) πια κοινό τους.
Τι περίεργο; Περίεργο συναίσθημα!

Πριν 20 χρόνια εμφανίζονταν στη σκηνή, έβγαζαν νέο δίσκο, φωτογραφίζονταν για εξώφυλλα, έβγαιναν σε αφίσες και τα δεκατριάχρονα κοριτσάκια τρελαίνονταν. Έκσταση! Violent mental agitation.. Delirium!
Amazement!

Tους Duran Duran εκείνη την εποχή δεν τους παρακολουθούσες, δεν έκανες reviews! Δεν σχολίαζες. Οχι!
Δεν μελετούσες την μουσική / επαγγελματική πορεία τους. Τους ακολουθούσες στην ξέφρενη glamorous πορεία τους.

The Duranies!!

Now those girls are thirtyish women…. εμμ… και εξακολουθούν να μην κάνουν reviews.

Groups of women..Most o them without their husbands , singing every verse, feeling every sound!
Some were right next to me, waving hands in the air for “the wild boys” of their youth.. Indeed!

The track list was not an unexpected one. They played their greatest hits and two of their new songs “What happens tomorrow” and “Beautiful Colours”…

Union of the Snake, A View to a Kill, Come Undone, Is there something I should know?, Ordinary world, Save a prayer, Notorious, The Reflex, The wild boys, Girls on film, Hungry like the wolf..
And some more I guess…

And! “The Chauffeur”… So very much atmospheric and moody and danceable! Κάτι τέτοια κομμάτια τα περιμένει πως και πως το κοινό.

Δεν μπορώ να γράψω για τη σκηνική παρουσία και το performance του group.
Those Duran-Duran people with their well-established, wholly undismayed personas are above and beyond comments… no matter how favourable those comments are!

Κάτι όμως που με ενθουσίασε απίστευτα και θα το γράψω, ήταν η κιθάρα που έπαιζε ο Andy Taylor! Τhe man rocks! Μπορεί να φαινόταν ο πιο γερασμένος από όλα τα μέλη, αλλά η κιθάρα του έβγαζε τον πιο ζωηρό ήχο.

Αυτά από μένα για τη συναυλία. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Δεν θα ήθελα δηλαδή…

Too much thinking spoiling the feeling!